بی‌گمان گذر زمان، علم، صداقت و مقام والای اولیاء خداوند را بر مردم آشکارتر می‌کند. چندین ماه پیش گفتاری نورانی و تکان دهنده از جناب علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی با عنوان «خطبه‌‌ای از آن جناب که در آن مردم را به سوی مهدی دعوت می‌کند و از فتنه‌ی داعش خبر می‌دهد» در پایگاه اطّلاع‌رسانی ایشان منتشر شد. ایشان در پایان این خطبه‌ی اسرارآمیز که خطاب به تکذیب کنندگانشان ایراد کردند، پس از تأکید بر صداقت خود و وارد نبودن اتّهامات بدگویان و بداندیشان، با فصاحت و بلاغتی مخصوص به خود -که در نظر عاقلان خود کرامتی محسوب می‌شود- از تسلّط «مردی بزرگ‌شکم و بدسرشت» بر مسلمانان و «چوشیدن» و «نوشیدن» خون آنان در آینده‌ی نزدیک خبر دادند و سپس خطاب را متوجّه شهری کردند و با نام بردن از آن فرمودند:
«و تو ای ... [نام شهری] که مانند عروسی در حجله آراسته‌ای! چگونه خواهی بود؟! کاش می‌دانستم! هنگامی که کنگره‌ی برج‌هایت در شعله‌های آتش می‌سوزد و بادهای ناآرام، خاکسترت را در هوای غبار آلود جهان پراکنده می‌گرداند. آه، که چه شب‌های بلندی در پیش است!».
