یکی از آموزههای مهمّ اسلام، امر به معروف و نهی از منکر نسبت به حاکمان است که هر مسلمانی باید به آن اهتمام داشته باشد و نباید از آن کراهت داشته باشد یا بترسد، هر چند برخی جاهلان آن را جرم بینگارند؛ زیرا جرمانگاری این وظیفهی مهمّ اسلامی، یکی از انحرافات خطرناک در جوامع مسلمان و شیوههای رایج برای توسعه و توجیه استبداد است که اعتناء به آن اعانت بر اثم و عدوان محسوب میشود و میتواند توالی فاسد جبرانناپذیری داشته باشد. با این مقدّمه و انگیزه سؤالی را از رهبر محترم ایران میپرسم:
جناب آقای علی خامنهای!
عدّهای میگویند که شما نایب امام مهدی هستید! آیا این سخن آنان درست است و شما واقعاً نایب ایشان هستید؟ اگر این سخن آنان صحیح است، چرا دلیل آن را بیان نمیفرمایید و نصّی که شخص شما را با این عنوان معرّفی میکند نشان نمیدهید؟! آیا نصّ شما روایت واحدی مانند مقبولهی عمر بن حنظله است که نه دلالت ثابتی بر شخص شما دارد و نه ربط مشخّصی به نیابت در امامت و ولایت مطلقه؟! در این صورت، فرق شما با مدّعیان دروغینی که با استناد به یک روایت واحد و نامربوط، خود را نایب امام مهدی میشمارند و «امام» لقب میدهند، چیست؟! شما میفرمایید من مصداق «فقیه» در آن روایت هستم و اینها میگویند من مصداق فلانی در این روایت!